Rzeczywistość po rozwodzie bywa bardzo trudna nie tylko dla małżonków, lecz także ich pociech. Zdarza się, że dzieci nie zdążą jeszcze przyzwyczaić się do nowej codzienności, a dowiadują się, że zaraz będą mieli rodzeństwo z nowych związków rodziców. Jak zadbać o relacje przyrodniego rodzeństwa? I czy w ogóle warto to robić?
Rodzeństwo przyrodnie tworzą dzieci, które mają jednego wspólnego rodzica. Przyrodnie siostry lub bracia mogą pochodzić ze związku ojca z macochą bądź matki z ojczymem. Rodzeństwo przyrodnie jest więc ze sobą bezpośrednio spokrewnione (w drugim stopniu linii bocznej) w odróżnieniu od rodzeństwa przybranego tworzonego przez dzieci przybranego rodzica z poprzedniego związku.
Relacje między rodzeństwem przyrodnim mogą układać się różnie. Ich jakość często jest uzależniona od tego, jak wyglądają obecne relacje między byłymi partnerami. Jeśli małżonkowie rozstali się w zgodzie i utrzymują przyjacielskie kontakty, ich wspólnym dzieciom i tym z nowych związków może być łatwiej nawiązać więź. Jeśli jednak między rozwodnikami wciąż jest dużo nienawiści, gniewu, żalu i rywalizacji, to rodzeństwo przyrodnie może być do siebie wrogo nastawione.
Wiadomość o małej siostrze lub bracie z nowego związku rodzica może być szokiem dla dziecka. Bez względu na jego wiek mogą się pojawić silne emocje, dziecko często czuje się w takiej sytuacji zazdrosne, oszukane, zawiedzione. Zdarza się też, że o rozpad związku rodziców obwinia właśnie nowe rodzeństwo. Warto obserwować emocje dziecka i rozmawiać z nim o tym, jak się czuje. Tak jak dorośli potrzebują czasu, aby ochłonąć po pewnych bolesnych przeżyciach i zaakceptować nową rzeczywistość, tak dzieci potrzebują przestrzeni i czasu, by pogodzić się z rozwodem rodziców i zacząć tolerować nowych członków rodziny.
Z pewnością warto poznać ze sobą przyrodnie rodzeństwo i dbać o ich kontakty, gdyż nowe dzieci mamy lub taty stanowią integralną część ich życia. Jeśli jednak któraś z pociech protestuje, odmawia spotkania i broni się przed nim, to nie nalegajmy. Pozwólmy dziecku przyzwyczaić się do nowej sytuacji i nie zmuszajmy go do kontaktu z przyrodnim rodzeństwem.
Perspektywa posiadania przyrodniego rodzeństwa często jest szczególnie atrakcyjna dla dzieci, które do tej pory były jedynakami. Zwłaszcza jeśli między dziećmi jest mała różnica wieku, mogą szybko złapać wspólny język i się zaprzyjaźnić, choć i ta większa nie stanowi przeszkody.
Na relację przyrodniego rodzeństwa wpływają stosunki byłych małżonków. Dzieciom będzie łatwiej nawiązać pozytywny kontakt, gdy byli i nowi partnerzy będą traktować się z szacunkiem i przyjaznym nastawieniem. Rodzice biologiczni z pewnością powinni wspólnie ustalić zasady i metody wychowawcze oraz zadbać o to, aby dzieci z nowego związku nie były faworyzowane. Każde dziecko powinno być traktowane według własnych potrzeb, ale na równi z przyrodnimi siostrami i braćmi. Jeśli mimo to pociecha czuje się skrzywdzona przez los, musimy pomóc jej poradzić sobie z zazdrością, żalem i złością. Nie bagatelizujmy emocji dziecka, twierdząc, że nie ma się czym przejmować. Tylko odpowiednio zadbane dziecko nauczy się tworzyć zdrowe relacje, także z przyrodnim rodzeństwem.
Zdjęcie główne: Christian Bowen/unsplash.com
